تأثیر آموزش فراشناخت مدل پانورا و فیلیپو بر عملکرد ریاضی، خودپنداره، خودتنظیمی و انگیزش ریاضی دانش آموزان چهارم با ناتوانی یادگیری ریاضی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر آموزش مهارت فراشناخت پانورا و فیلیپو بر بهبود عملکرد ریاضی، خودپنداره، خودتنظیمی و انگیزش دانش آموزان با ناتوانی یادگیری در ریاضی انجام گرفت. روش بررسی: روش پژوهش شبه آزمایشی بود. در این راستا، ۳۰ نفر از دانش آموزان چهارم دبستان شهرستان اصفهان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامهٔ فراشناخت پانورا و فیلیپو، چک لیست تشخیصی اختلال ریاضی تبریزی، مقیاس هوش ریون و آزمون عملکرد تحصیلی ریاضی بودند. به گروه آزمایش طی ۱۲ جلسهٔ ۶۰ دقیقه ای تکنیک های یادگیری فراشناخت بر اساس مدل پانورا و فیلیپو آموزش داده شد، سپس مجدداً بعد از گذشت یک ماه پس آزمون از دو گروه به عمل آمد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل از نظر سطح عملکرد تحصیلی، خودپنداره، خودتنظیمی و انگیزش تفاوت معناداری وجود دارد. در مجموع یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارت بر عملکرد ریاضی، خودپنداره، خودتنظیمی و انگیزش دانش آموزان با ناتوانی یادگیری در ریاضی مؤثر می باشد (۰٫۰۵>p). نتیجه گیری: مداخلات فراشناختی همانند مهارت های زیربنایی یادگیری ریاضی می تواند رویکردی مؤثر در درمان ناتوانی یادگیری ریاضی باشد.